آووکادو

Avocado

آووکادو، راهنمای کاشت، نگهداری و تکثیر

خاستگاه آووکادو احتمالاً در جنوب مکزیک بود است. این میوه گرمسیری از گذشته های دور که حدود ۵۰۰۰ سال پیش برآورد می شود، در سراسر آمریکای مرکزی و جنوبی کشت می شده است. اما اروپاییان با ورود خود به قاره آمریکا در قرن ۱۵ میلادی، دانه های آووکادو را با خود در نقاط مختلف جهان پخش کردند. آووکادو تنها میوه ای است که حاوی چربی Monosaturated و همچنین منبع عالی پتاسیم و فیبر است.

مشخصات گیاه شناسی آووکادو

آووکادو	نام عمومی
Persea americana	*نام علمی*
Lauraceae	خانواده
درخت مثمر	نوع گیاه
۱۰ متر	متوسط ارتفاع درخت بالغ
زیاد تا متوسط	نورپسندی
لومی – شنی	نوع خاک مناسب
اسیدی – خنثی	اسیدیته خاک (pH)
اواخر زمستان تا اوایل تابستان	زمان گلدهی
زرد – سبز	رنگ گل
آمریکای مرکزی و جنوبی – آسیا	رویشگاه بومی
سمی برای حیوانات خانگی	سمیت برای حیوانات

فواید و خواص آووکادو

یک آووکادوی متوسط حاوی حدود ۲۴۰ کالری، ۱۳ گرم کربوهیدرات، ۳ گرم پروتئین، ۲۲ گرم چربی (۱۵ گرم تک غیراشباع، ۴ گرم چند غیراشباع، ۳ گرم اشباع)، ۱۰ گرم فیبر و ۱۱ میلی گرم سدیم است. آووکادو بطور خلاصه حاوی ترکیبات زیر است:

چربی

حاوی اسید چرب Monosaturated است. به این معنا که زیرگروهی از اسیدهای چرب که با داشتن یک پیوند دوگانه در زنجیره اسیدهای چرب مشخص می‌شود و تمام اتم‌های کربن باقی‌مانده تک پیوند هستند. در واقع این چربی به راحتی در بدن شکسته و تجزیه می شود و اثرات منفی بر روی قلب، عروق و چاقی ندارد. ۶۷ درصد از چربی موجود در آووکادو از نوع چربی مفید تک اشباع است.

فیبر

فیبر نوعی کربوهیدرات است که بدن انسان قادر به هضم آن نیست. اگرچه اکثر کربوهیدرات ها به مولکول های قندی به نام گلوکز تجزیه می شوند، اما فیبر نمی تواند به مولکول های قند تجزیه شود، بنابراین بدون طی مراحل هضم از بدن عبور می کند. فیبر به تنظیم استفاده از قندها در بدن کمک کرده و به کنترل گرسنگی و قند خون کمک می کند. فیبر برای سلامت سیستم گوارش و تناسب اندام بسیار ضروری است.

ویتامین ها

ویتامین های B، E، C و K از ویتامین های مهمی هستند که آووکادو به مقدار خوبی حاوی آن ها است. این ویتامین ها به سنتز و عملکرد آنزیم ها کمک می کنند تا وظایف خود را انجام دهند. آزادسازی انرژی از کربوهیدرات ها و چربی تا تجزیه اسیدهای آمینه و انتقال اکسیژن و مواد مغذی حاوی انرژی در بدن انسان، از جمله نقش این ویتامین ها است.

اسید فولیک یا ویتامین B9 نیز از دیگر ترکیبات مهم آووکادو است. این ویتامین به تشکیل DNA و RNA کمک کرده و در متابولیسم پروتئین نقش دارد. همچنین ویتامین B9 نقش کلیدی در تجزیه هموسیستئین داشته و برای تولید گلبول های قرمز سالم مورد نیاز است و در دوره های رشد سریع، مانند دوران بارداری و رشد جنین، حیاتی است.

عناصر ضروری

پتاسیم، منیزیم از مهمترین عناصر ضروری هستند که آووکادو حاوی آن است. کارتنوئیدها خصوصا lutein, zeaxanthin از جمله آنتی اکسیدان هایی هستند که بدن انسان به آنها نیاز داشته و آووکادو می تواند در تامین آنها نقش داشته باشد.

بهترین خاک برای کاشت آووکادو

خاک شنی – لومی با بافت متوسط و اسیدیته (pH) خنثی متمایل به اسیدی، خاک مناسبی برای کاشت و تکثیر درخت آووکادو است. از آنجایی که این گیاه در شرایط گرم و مرطوب رشد می کند، لازم است تا خاک زهکشی خوبی داشته باشد تا از طغیان آفات و بیماری ها خصوصا بیماری های قارچی در امان بماند.

کاشت آووکادو در گلدان

درختان آووکادو در خاکی با زهکشی خوب و غنی از مواد آلی رشد می کنند. در اینجا یک ترکیب خاک توصیه شده برای کاشت آووکادو در گلدان آورده شده است:

خاک مخلوط گلدانی: از خاک مخلوط گلدانی با کیفیت بالا استفاده کنید که زهکشی خوبی داشته باشد. به دنبال مخلوط هایی باشید که به طور خاص برای گلدان فرمول شده باشند. روش دیگر این است که نسبت های مساوی از پیت ماس یا کوکوپیت، خاک باغچه و کمپوست همراه با یک سوم پرلیت استفاده کنید.

پرلیت یا ورمیکولیت: افزودن پرلیت یا ورمیکولیت به بهبود زهکشی و هوادهی در مخلوط خاک کمک می کند. بهتر است حدود ۲۰ تا ۳۰ درصد پرلیت یا ورمیکولیت را در خاک مخلوط کنید.

کمپوست: اگر از خاک باغچه در گلدان استفاده می کنید، برای تامین مواد مغذی و بهبود ساختار خاک، حتما از کمپوست در مخلوط خاک گلدان استفاده کنید. کمپوست علاوه بر تامین مواد آلی به حفظ رطوبت کمک می کند.

ماسه درشت: افزودن ماسه درشت می تواند زهکشی را در مخلوط خاک افزایش دهد. حدود ۱۰-۲۰ درصد ماسه را هدف بگیرید.

مواد آلی: برای غنی سازی خاک با مواد مغذی و بهبود حاصلخیزی کلی آن، از مواد آلی مانند کمپوست به خوبی پوسیده یا کود دامی استفاده کنید.

تنظیم pH: درختان آووکادو خاک کمی اسیدی تا خنثی با محدوده pH بین ۶.۰ تا ۷.۰ را ترجیح می دهند. در صورتی که میزان اسیدی pH خاک بالا بود، می توانید مخلوط خاک خود را با استفاده از موادی مانند آهک به تعادل برسانید.

هنگام کاشت درخت آووکادو در گلدان، مطمئن شوید که ظرف دارای سوراخ های زهکشی مناسبی برای جلوگیری از غرقابی شدن است. چرا که آووکادو در شرایط خیلی مرطوب مستعد پوسیدگی ریشه است. علاوه بر این، گلدانی را انتخاب کنید که به اندازه کافی بزرگ باشد تا سیستم ریشه درخت را در خود جای دهد و فضایی برای رشد فراهم کند.

بهترین آب برای آووکادو

آب آبیاری آووکادو باید دارای EC کمتر از ۵۰۰µS/cm و در حالت ایده‌آل کمتر از ۳۰۰µS/cm باشد. آب با کیفیت پایین‌تر یعنی تا ۷۰۰µS/cm و بالاتر از آن نیز می‌تواند استفاده شود اما بر عملکرد و سلامت گیاه تاثیر منفی گذاشته و درخت را نسبت به بیماری ها و تنش های فیزیولوژیک، مستعد می کند.

نور مناسب برای آووکادو

آووکادو گیاهی نورپسند است که در نور مناسب بهترین نتیجه باردهی را دارد. این گیاه برای رشد بهتر خود به حداقل ۶+ ساعت نور مستقیم خورشید [DLI 18+ mol/m²/day] نیاز دارد. آووکادو را می توان در شرایط اتاق نیز پرورش داد اما لازم است شرایط نوری از طریق لامپ های مخصوص رشد به شرح ذیل مهیا شود:

وات (W) لازم برای چراغ های رشد

آووکادو به نور زیاد به ویژه در مراحل رشد فعال خود نیاز دارند. برای نهال های آووکادو جوان، حدود ۲۵ تا ۳۰ وات در هر فوت مربع فضای رشد باید در نظرگرفته شود. ( هر فوت معادل ۳۰.۴۸ سانتی متر). همانطور که گیاهان بزرگتر می شوند و وارد مرحله رشد رویشی می شوند، ممکن است لازم باشد وات را به ۳۰-۴۰ وات در فوت مربع افزایش پیدا کند. در طول مراحل گلدهی و میوه دهی، زمانی که نیاز نوری گیاه افزایش پیدا می کند، ممکن است نیاز به تامین وات بیشتر یعنی ۴۰-۵۰ وات در هر فوت مربع باشد.

لوکس لازم برای چراغ های رشد آووکادو

لوکس، واحد اندازه گیری روشنایی است که میزان نوری که بر روی هر متر مبع سطح می تابد را نشان می دهد. گیاه آووکادو به طور کلی به شدت نور بالا نیاز دارند، در حالت ایده آل حدود ۱۰۰۰۰ تا ۲۰۰۰۰ لوکس در طول مرحله رشد رویشی نیاز است. در طول مراحل گلدهی و میوه دهی ممکن است از سطوح لوکس حتی بالاتر یعنی از ۱۵۰۰۰ تا ۳۰۰۰۰ لوکس یا بیشتر نیاز باشد تا از رشد قوی گل و تشکیل میوه حمایت کند.

مهم است که توجه داشته باشید که اندازه گیری های لوکس بسته به فاصله بین منبع نور و سایبان گیاه می تواند متفاوت باشد. تنظیم ارتفاع چراغ های رشد تا دست یابی به سطوح لوکس مورد نظر برای گیاهان آووکادو ضروری است.

بهترین کود برای آووکادو

کودهای شیمیایی

بهترین کود برای درختان آووکادو معمولاً حاوی ترکیب متعادلی از مواد مغذی از جمله نیتروژن، فسفر و پتاسیم و همچنین ریزمغذی‌هایی مانند منیزیم، روی و آهن است. درختان آووکادو به ویژه در مراحل رشد و باردهی نیازهای غذایی خاصی دارند. کودهای آماده مخصوص آووکادو نیز در بازار وجود دارد. در صورتی که تمایل ندارید کودهای را بطور جداگانه مصرف کنید، پیشنهاد می کنیم از کودهای آماده مخصوص آووکادو استفاده کنید.

در ادامه به برخی از مواد مغذی کلیدی و اهمیت آنها برای درختان آووکادو اشاره شده است:

نیتروژن (N)

برای رشد برگ و ساقه و همچنین قدرت کلی درخت مهم است. با این حال، نیتروژن بیش از حد می تواند منجر به رشد بیش از حد رویشی به قیمت تولید میوه شود. پیشنهاد می شود مقاله مقایسه کودهای نیتروژن حتما مطالعه شود. کودهای سولفات آمونیوم، نیترات آمونیوم و اوره از پرکاربردترین کودهای شیمیایی ازته هستند.

فسفر (P)

فسفر برای رشد ریشه و سلامت کلی هر گیاهی حیاتی است. مراحل اولیه رشد گیاه به دلیل رشد و توسعه ریشه، اهمیت وجود عنصر فسفر قابل جذب برای گیاه دوچندان می شود. برای گیاه آووکادو پیشنهاد می شود با توجه به شرایط خاک و گیاه از کودهای دی آمونیوم فسفات DAP، مونو آمونیوم فسفات MAP، سوپر فسفات تریپل و فسفات پتاسیم استفاده کرد.

پتاسیم (K)

پتاسیم یکی از عناصر بسیار مهم برای هر گیاهی است. آووکادو به پتاسیم برای رشد میوه، کیفیت و سلامت کلی درخت نیاز دارد. همچنین پتاسیم به مقاومت گیاه در برابر بیماری و تحمل استرس کمک می کند. انواع کودهای پتاس مانند سولفات پتاسیم، نیترات پتاسیم و کلرید پتاسیم با توجه به شدت کمبود خاک می تواند گزینه های مناسبی باشد.

منیزیم (Mg)

منیزیم، برای تولید کلروفیل و فتوسنتز ضروری است. کمبود منیزیم نیز می تواند منجر به زرد شدن برگ ها شود. کودهای سولفات منیزیم، کلرید منیزیم، منیزیم کلات شده و نیترات منیزیم از جمله کودهای شیمیایی هستند که با توجه به شرایط خاک و مرحله رشد گیاه می توان از آنها استفاده کرد.

روی (Zn)

عنصر روی، برای عملکرد آنزیم ها و رشد کلی درخت مهم است. کمبود روی می تواند منجر به توقف رشد و تشکیل میوه ضعیف شود. کودهای حاوی ترکیب کلات روی و یا کود سولفات روی می تواند برای جبران کمبود این عمصر مفید باشد.

آهن (Fe)

این عنصر برای تولید کلروفیل و فتوسنتز ضروری است. کمبود آهن می تواند منجر به زرد شدن برگ ها با رگبرگ های سبز شود. برای جلوگیری از کمبود آهن می توان از کودهای کلات آهن استفاده کرد.

تکثیر آووکادو

کاشت بذر، پیوند و کشت بافت از جمله روش های رایج برای تکثیر نهال های آووکادو است. تکثیر از طریق پیوند به دلیل سادگی و ارزان بودن و اصلاح نسبی نهال های تولید شده، بسیار رایج تر از سایر روش ها است. هر یک از این روش‌های ذکر شده مزایا و معایب خود را دارند، بنابراین انتخاب روش مناسب باید با توجه به شرایط و نیازهای خاص شما انجام شود. همچنین، برای هر کدام از این روش‌ها، مراقبت و مدیریت مناسب بسیار مهم است تا نهال‌های سالم و قوی تولید شوند.

چگونه هسته آووکادو را ریشه دار کنیم؟

ابتدا هسته آووکادو را کاملا بشویید تا بافت های میوه ای باقی مانده از آن جدا شود. مراقب باشید که پوست قهوه ای روی هسته را جدا نکنید، زیرا این پوسته به رشد ریشه ها کمک می کند. سپس سه یا چهار خلال دندان را در کناره های هسته آووکادو با فاصله یکسان قرار دهید. این خلال های دندان به معلق ماندن هسته در روی آب کمک می کنند.

هسته باید به گونه ای در آب معلق شود که نیمه پایینی آن در آب و نیمه بالایی آن بالاتر از سطح آب قرار گیرد. به زبان ساده تر یعنی هسته را طوری قرا دهید که فقط بخش پایینب آن در آب غوطه ور شود. به منظور جلوگیری از تشکیل کپک و قارچ، آب را باید هر چند روز یکبار عوض کرد. اگر از آب شیر استفاده می کنید بهتر است آب را ۲۴ ساعت در یک ظرف نگهدارید و سپس آووکادو را در آن قرار دهید.

لیوان یا شیشه را که در آن هسته را معلق کرده اید در مکانی گرم و آفتابی قرار دهید و صبر کنید تا ریشه ها شروع به رشد کنند. این روند می تواند از چند هفته تا چند ماه طول بکشد. پس از ریشه دار شدن و زمانی که اندازه ریشه ها به اندازه کافی بزرگ شد، می توانید هسته ریشه دار را در داخل یک گلدان کوچک با بستری از پیت ماس یا کوکوپیت یا خاک گلدان همراه با لیکا قرار دهید.